نازک خراسانی. از شاعران قرن دهم و معاصر با جامی است. امیر علیشیر آرد: ’درویش نازک (در نسخۀ ترکی، نازکی) از جملۀ آدمیزادهای خراسان است و پدرش حکومت هری کرده و خودش نیز مدتی سپاهی بود و آخر ترک کرد وکپنک پوش شد’. از اوست: منم که نیست مرا جز به جام باده تفاخر بدار ساقی گل چهره کاسهای پراپر
نازک خراسانی. از شاعران قرن دهم و معاصر با جامی است. امیر علیشیر آرد: ’درویش نازک (در نسخۀ ترکی، نازکی) از جملۀ آدمیزادهای خراسان است و پدرش حکومت هری کرده و خودش نیز مدتی سپاهی بود و آخر ترک کرد وکپنک پوش شد’. از اوست: منم که نیست مرا جز به جام باده تفاخر بدار ساقی گل چهره کاسهای پراپر
نام یکی از شعرای ایران است و هدایت در ریاض العارفین شرح حال او را چنین آرد: نام او مولانا لطفعلی والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهدروی داد. از علوم رسمیه و فنون ادبیه بهره ور گردیده و بادۀ فقر از جام ملامت کشیده خراسان و پیشاور و کابل را سیاحت کرده و بخدمت مسکین شاه پیشاوری و سید عالم شاه هندی رسیده از ایشان تربیتها دیده آنگاه بجانب عراقین و فارس شتافته سعادت خدمت سید قطب الدین شیرازی و آقامحمد هاشم دریافته و بنا بر اخلاص بخدمت آقامحمد هاشم نام فرزند سعادتمند خود را محمد هاشم نهاده. اغلب اوقات صایم و مشغول به ذکر دایم بوده بیشتر اوقات به خدمت و صحبت حاج میرزا ابوالقاسم شیرازی روی می آورد. خلف صدق او محمد هاشم نیز صاحب اخلاق نیکو و اوصاف دلجو بوده است. در سال 1234 هجری قمری وفات یافت و در حافظیه مدفون گردید. این اشعار از اوست: بود گنج دو عالم در سه گوهر کز آنها میشود کامت میسر یکی در جوع دایم دویمین جود سیم در ذکر حق آن اصل مقصود. نقل به اختصار از ریاض العارفین چ 1 صص 256 و 257. در مجمع الفصحاء چ 1 ج 2 ص 109 نیز هدایت شرح حال او را آورده است
نام یکی از شعرای ایران است و هدایت در ریاض العارفین شرح حال او را چنین آرد: نام او مولانا لطفعلی والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهدروی داد. از علوم رسمیه و فنون ادبیه بهره ور گردیده و بادۀ فقر از جام ملامت کشیده خراسان و پیشاور و کابل را سیاحت کرده و بخدمت مسکین شاه پیشاوری و سید عالم شاه هندی رسیده از ایشان تربیتها دیده آنگاه بجانب عراقین و فارس شتافته سعادت خدمت سید قطب الدین شیرازی و آقامحمد هاشم دریافته و بنا بر اخلاص بخدمت آقامحمد هاشم نام فرزند سعادتمند خود را محمد هاشم نهاده. اغلب اوقات صایم و مشغول به ذکر دایم بوده بیشتر اوقات به خدمت و صحبت حاج میرزا ابوالقاسم شیرازی روی می آورد. خلف صدق او محمد هاشم نیز صاحب اخلاق نیکو و اوصاف دلجو بوده است. در سال 1234 هجری قمری وفات یافت و در حافظیه مدفون گردید. این اشعار از اوست: بود گنج دو عالم در سه گوهر کز آنها میشود کامت میسر یکی در جوع دایم دویمین جود سیم در ذکر حق آن اصل مقصود. نقل به اختصار از ریاض العارفین چ 1 صص 256 و 257. در مجمع الفصحاء چ 1 ج 2 ص 109 نیز هدایت شرح حال او را آورده است
